بسم الله النور
   إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لاَ یُؤْمِنُونَ (هود 11)
                    الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءهُمُ الَّذِینَ 
                                                       خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ ﴿انعام 20﴾

                            باور کن باور!
                 باور کن بدانچه علم داری!
         باور کن که آنچه می دانی حق است! 
           همانگونه که تشنگی را باور داری. 
            اما باور نکردند و چنان شدکه خدا
         به آنان چشاند حقیقت آنچه را بدان علم
         داشتند و باور نداشتند داشتند. آری
           ثمره این چنین حیاتی شریک شدن
              در ریختن خون بهترین انسانها
                         حسین
       (علیه و علی اولاده واصحابه سلام الله)
             بود. نتیجه آن شد که بر روی
           بهترین اولاد آدم در چنین روزی 
                           آب 
          را ببندند و از میهمان دعوت شده              

                              خویش اینگونه پذیرایی کنند. آری دانسته این کار را کردند، می دانستند که راه بر فرزند
                              رسول خدا بسته اند و می دانستند که دست به خون خدا آلوده اند. اما عالمان ناباور 
                                            را یارای درک این حقایق نیست .راستی که چه انتظار بیهوده ای ...

                                                                                                  و اما من و تو
                                                                       آیا؟

تا کنون اندیشیده ای...

به چه؟

به هر آنچه می دانی. چقدر آنچه را که می دانی باور داری. و خوب می دانی که باور است که عمل می آورد. همانگونه که باور داری تشنگی را ! و به سوی آب می روی!!!!!!!

راستی که فصل عظیمی است بین علم و باور آن.

السلام علیک یا ابا عبدالله